дух’АНЩИК, духанщика, ·муж. Содержатель духана.
ДУХА́НЩИК, -а, м. Содержатель, владелец духана. В духане «Остановись» за стойкой сидел духанщик Сандро. А. Н. Толстой, Эшер.
духанщик м. Владелец духана.
ДУХАНЩИК, а, м. Хозяин духана.
духа́нщик 1. хозяин духана
Все значение слова «духанщик»