Увенчанный: значение слова в словаре Ушакова
УВ’ЕНЧАННЫЙ, увенчанная, увенчанное; увенчан, увенчана, увенчано. прич. страд. прош. вр. от увенчать.
УВ’ЕНЧАННЫЙ, увенчанная, увенчанное; увенчан, увенчана, увенчано. прич. страд. прош. вр. от увенчать.